Wenus

Wenus - (gr. Aphrodite (Αφροδίτη), łac. Venus) druga po Merkurym planeta w Układzie Słonecznym i drugim (po Księżycu) najjaśniejszym obiektem na niebie. W astrologii włada znakiem Byka i Wagi.

Wenus obiega Słońce w 225 dni i przebywa mniej więcej 18,75 dnia w każdym znaku zodiaku. Ze względu na to, że jej orbita znajduje się wewnątrz orbity Ziemi, na której mieszkamy, z naszego punktu widzenia wędruje ona przez zodiak mniej więcej tyle tyle, ile Słońce, czyli rok, z tym że potem retrograduje. Cykl aspektów Słońca i Wenus jest zsynchronizowany w cyklu ośmioletnim.

W mitologii grecko-rzymskiej jest boginią piękna, romansów i miłości. Podobną  funkcję spełnia w astrologii, aczkolwiek jej wpływy nie ograniczają się tylko do ww. dziedzin.  Jest ona związana z harmonią, równowagą, komfortem,  z dążeniem do przyjemności,  romantycznymi przygodami, małżeństwem, a także życiem towarzyskim, pięknem, sympatiami, gustami, oraz związanymi z nimi  sztuką i modą.

Nazwy Wenus w różnych kulturach:

- Sumerowie: Inanna,
- Egipcjanie: Wadżet,
- Bliski Wschód: Isztar, Al-Uzzá,
- Grecy i Rzymianie: Afrodyta - Wenus,
- Celtowie: Blodeuwedd, Gwenhwyfar,
- Skandynawowie: Freya, Idun;
- Słowianie: Dziewanna i Łada.
- Hindusi: Uszas, Shukra, Sarasvati,
- Aztekowie: Tlahuizcalpantecuhtli ( jedyne męskie bóstwo),
- Inkowie: Chasca,
- Haitańczycy: Erzulie  Fréda,
- Chińczycy: Guanyin, Mazu, Ama,
- Japończycy: Benzaiten.

Franciszek A. Prengel tak pisze o  Wenus w horoskopie:

Jej symbolem jest koło umieszczone nad krzyżem. Duch, harmonia i piękno górują więc nad pierwiastkiem rozczłonkowującej materii. Wenus wyraża wobec tego dążenie do równowagi i ideałów doskonałości, w czym jednak przeszkadza pierwiastek niższy, instynktu materialnego i żądzy, wyrażony symbolicznie krzyżem w zespoleniu z kołem doskonałości. Pierwiastek dobra jest jednak silniejszy od zła. Dlatego też Wenus nosi przydomek fortuna minor (szczęście małe).

Źródło: Niebo Gwiaździste nr 1, 1935 rok.

Kategoria: Astrologia, planety osobiste

Drukuj