Twój cytat
"Skarby przyrody to takie unikaty jak na przykład obrazy Rafaela. Zniszczyć je łatwo, ale odtworzyć? Nie ma możliwości."
Wenus - (gr. Aphrodite (Αφροδίτη), łac. Venus) druga po Merkurym planeta w Układzie Słonecznym i drugim (po Księżycu) najjaśniejszym obiektem na niebie. W astrologii włada znakiem Byka i Wagi.
Wenus obiega Słońce w 225 dni i przebywa średnio 18,75 dnia w każdym znaku zodiaku. Ze względu na to, że jej orbita znajduje się wewnątrz orbity Ziemi, na której mieszkamy, z naszego punktu widzenia wędruje ona przez zodiak mniej więcej tyle tyle, ile Słońce, czyli rok, z tym że potem retrograduje. To powoduje, że w niektórych znakach przebywa poniżej miesiąca, a w innych powyżej czterech. Cykl aspektów Słońca i Wenus jest zsynchronizowany w cyklu ośmioletnim. Kolejne etapy tego cyklu sprawiają, że Wenus pojawia się na niebie albo po zachodzie słońca i wtedy jest nazywana Gwiazdą Wieczorną ( łac. Vesperus), albo przed wschodem słońca i wtedy jest nazywana Gwiazdą Zaranną. Gwiazda zaranna (łac. Stella matutina) jest to też tytuł nadawany NMP i w tym sensie Wenus jest jednym z atrybutów Matki Bożej.
W mitologii grecko-rzymskiej jest boginią piękna, romansów i miłości. Podobną funkcję spełnia w astrologii, aczkolwiek jej wpływy nie ograniczają się tylko do ww. dziedzin. Jest ona związana z harmonią, równowagą, komfortem, z dążeniem do przyjemności, romantycznymi przygodami, małżeństwem, a także życiem towarzyskim, pięknem, sympatiami, gustami, oraz związanymi z nimi sztuką i modą.
Nazwy Wenus w różnych kulturach:
- Sumerowie: Inanna,
- Egipcjanie: Wadżet,
- Bliski Wschód: Isztar, Al-Uzzá,
- Grecy i Rzymianie: Afrodyta - Wenus,
- Celtowie: Blodeuwedd, Gwenhwyfar,
- Skandynawowie: Freya, Idun;
- Słowianie: Dziewanna i Łada.
- Hindusi: Uszas, Shukra, Sarasvati,
- Aztekowie: Tlahuizcalpantecuhtli ( jedyne męskie bóstwo),
- Inkowie: Chasca,
- Haitańczycy: Erzulie Fréda,
- Chińczycy: Guanyin, Mazu, Ama,
- Japończycy: Benzaiten.
Franciszek A. Prengel tak pisze o Wenus w horoskopie:
Jej symbolem jest koło umieszczone nad krzyżem. Duch, harmonia i piękno górują więc nad pierwiastkiem rozczłonkowującej materii. Wenus wyraża wobec tego dążenie do równowagi i ideałów doskonałości, w czym jednak przeszkadza pierwiastek niższy, instynktu materialnego i żądzy, wyrażony symbolicznie krzyżem w zespoleniu z kołem doskonałości. Pierwiastek dobra jest jednak silniejszy od zła. Dlatego też Wenus nosi przydomek fortuna minor (szczęście małe).
Źródło: Niebo Gwiaździste nr 1, 1935 rok.
Kategoria: Astrologia, planety osobiste
Wyszukiwarka
Newsletter
