Pauline Baynes

Pauline Diana Baynes - ur. 9 września 1922 w Hove (Sussex, GB), zm. 1 sierpnia 2008 w Dockenfield (Surrey, GB).

Pauline Baynes urodziła się ze Słońcem w Pannie i Księżycem w Baranie. To drugie, mimo że nieznana jest godzina urodzenia ilustratorki, położenie Księżyca w znaku jest pewne - tego dnia Księżyc przez cały dzień znajdował się w Baranie. W Polsce i nie tylko jest znana przede wszystkim ze zilustrowania Opowieści z  Narni C.S. Lewisa oraz dwóch opowiadań J.R.R. Tolkiena wydanych w jednej książeczce (Rudy Dżil i jego pies i Kowal z Podlesia Większego). Wiedząc, jak pracowite są osoby spod znaku Panny, nie może dziwić, ze poza tymi najbardziej znanymi pracami Pauline Baynes zilustrowała ponad 100 książek. Także niezwykle precyzyjne mapy świata Tolkiena są jej autorstwa, w czym przydała się umiejętność tworzenia map i modeli nabyta w trakcie II Wojny Światowej - w 1940 roku w wieku 18 lat Pauline zgłosiła się jako ochotniczka do Ministerstwa Obrony, skąd skierowano ją do departamentu kartograficznego.

W tym horoskopie interesujące są opozycja Słońca do Urana, która w jej wypadku odpowiada za niepośledni talent przedstawiania innych światów, długo utrzymujący się młody wygląd, a także za nagłe, udane małżeństwo, w które weszła w wieku 39 lat i które trwało aż do znów, nagłej śmierci jej egzotycznego męża, byłego niemieckiego więźnia wojennego, który po zakończeniu wojny został w  Anglii, Fritza Otto Gasha. Jak pisze Charlotte Cory, małżeństwo Pauliny było bardzo zaprzyjaźnione w Tolkienami i często odwiedzali ich już na emeryturze Tolkiena w Bournemouth. Nic dziwnego - Tolkien i Baynes mieli kilka kompatybilnych układów w horoskopie porównawczym, a dodatkowym spoiwem ich przyjaźni była wspólna wrażliwość religijna, czego nie można powiedzieć o kontaktach obydwojga z C.S. Lewisem.

Druga interesująca, i możliwa opozycja to aspekt między Księżycem a Jowiszem, który wskazuje ciepły charakter, opiekuńczość i wreszcie na możliwość macierzyństwa w średnim wieku. Dodatkowo trygon do Neptuna w Lwie wskazywałby na źródła wielkiej wyobraźni i umiejętności przekucia literackich wizji na widzialne obrazy, bez których Narnia pozostałaby niesprecyzowanym obrazem uzależnionym od indywidualnej wyobraźni czytelnia, tak jak to się stało z tolkienowskim Hobbitem.

Drukuj