Cate Blanchett

W tym horoskopie jest też ładny, ścisły trygon Wenus i Marsa, przy czym Wenus jest w koniunkcji z Prozerpiną, a więc na wizerunek Cate Blanchett reprezentuje jeden z pokoleniowych ideałów kobiecości. Innym aspektem tego zestawu jest z jednej strony naturalność, z jaką weszła  w rolę Galadrieli, królowej elfów, jako istota z dużym komponentem żywiołu Ziemi. Elfa, który z punktu widzenia świata tolkienowskiego jest istotą reprezentującą wyższą oktawę Ziemi. Jednocześnie dzięki Ceres w Wodniku Blanchett nadała odtwarzanej przez siebie postaci wszelkich cech cichego ekscentryzmu i zdolności przewidywania, jakie cechują ten znak. Scena ze zwierciadłem Galadrieli wręcz archetypowo wpisuje się w symbolikę tak znaku Wodnika, jak i karty Gwiazda. Myślę, że Tolkien,  który miał Wenus w Wodniku i którego ukochana żona Edith była solarnym Wodnikiem, a więc to właśnie ją należy traktować jako wzorzec dla żeńskich elfów, byłby zachwycony tą postacią, choć nie samym filmem.

Ciekawa jest też w tym horoskopie opozycja Merkury - Mars, które w wypadku Blanchett, poza sprawami osobistymi, realizuje się przez szalenie wiarygodne wcielanie się w rolę, tak na poziomie werbalnym, jak i fizycznym. Każda grana przez nią postać, mimo pewnych podobieństw, które pozwalają umieścić ją także w kategorii klasycznej gwiazdy filmowej, ma swój indywidualny rys: kim innym jest Jasmine, hipokrytka na krawędzi załamania z Blue Jasmine, kim innym dzielna pionierka Magdalena Gilkeson z Zaginionych, a kim innym nieustraszona Charlotte współpracująca z Résistance w Charlotte Gray.